ณ พื้นที่เล็กๆ ติดถนนรัชดา ใกล้รถไฟฟ้าใต้ดินสถานีสุทธิสาร มีร้านอาหารเครื่องดื่มที่ใช้คอนเซ็ปต์ ‘ร้านใต้ถุนบ้าน’ แต่เป็นใต้ถุนบ้านที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ปราณีตที่ออกแบบเอง อาหารและเครื่องดื่มคัดเลือกมาเองทุกเมนูโดยเจ้าของร้าน คุณต้อง-ชนะพล เงินราษฎร์ ด้วยแนวคิดที่ว่า “ผมเปิดร้านมาขายแต่ของที่ผมชอบ”

เริ่มต้นด้วยร้าน ต่อยอดด้วยเบียร์

ตอนนั้นผมเปิดร้านใหม่ๆ แล้วอยากมีเบียร์เป็นของตัวเอง ผมก็ไปเรียนต้มเบียร์กับพี่แจ็ค (เจ้าของแบรนด์ Triple Pearl) คือชิมหลายตัว แล้วพี่แจ๊คก็ให้เลือกว่าอยากต้มตัวไหนกัน เราชิมแล้วคิดว่า Hazy IPA มันกินง่ายดี หอมด้วย เราก็เลยเลือกทำ Hazy ดีกว่า

ร้านที่ผมทำ คือตั้งใจว่าจะเป็นร้านอาหารที่มีเบียร์ขาย มีเหล้าขาย แต่เราอยากขายเมนูที่เราชอบ มันถึงชื่อว่าร้าน “ชอบ” อาหารก็เป็นเมนูที่เราชอบกิน เราดื่มรีเจนซี่เป็นหลัก เราก็ขายแค่รีเจนซี่ ไม่ขายเหล้าตัวอื่น เรากินเบียร์สิงห์เป็นหลัก เราก็ขายเบียร์สิงห์กับอาซาฮีสด ในร้านช่วงแรกมีแค่นี้ครับ จนเกิดเบียร์ชอบขึ้นมา

กว่าจะเป็น ‘ชอบเบียร์’ ที่ลงตัว

ตอนทำโฮมบริวกว่าจะได้ขึ้นเป็นแบชใหญ่ เราต้มประมาณ 10 กว่าแบชเลยครับ ปรับมาตลอด ตอนแรกขมไปนิดนึงก็เปลี่ยนวัตถุดิบ ตัวนี้เราใช้มอลต์ตั้ง 5 ชนิด ส่วนกลิ่น เราอยากให้มันมีกลิ่นผลไม้เมืองร้อน เราก็เลยเลือกใช้ฮอปส์หลักๆ 3 ตัว มี Citra Simcoe และ Motueka

ผมชอบตัวที่เป็นโฮมบริว เพราะว่ากินแล้วมันฟรุตตี้มากกว่า ขมน้อย แต่น่าจะเพราะเราต้มโฮมบริวหลายรอบกว่า เลยออกมาเป็นแบบที่เรามั่นใจ แต่อย่างต้มที่เวียดนาม เราต้มแบตช์ที่ 3 เองครับ ซึ่งก็มีการปรับอยู่เหมือนกัน แบตช์แรกนี่ขมปิ๊ด ขมวนเต็มปาก กินเข้าไปแล้วรู้ว่าขมเลย แล้วบอดี้ก็จะไม่เหมือนกัน แต่แบตช์ต่อมา เราลดความขมลงมาอีกนิด แล้วบอดี้ลดลงหน่อย ก็ถูกใจขึ้น

ฉลากเวอร์ชั่นสอง

ถ้าจำได้ ฉลากรุ่นแรกก็เป็นเหมือนโลโก้ร้าน พอทำออกมาแล้วฟีดแบ็กไม่ดี คนไม่ค่อยหยิบเท่าไหร่ เราก็เลยคิดว่า ทาร์เก็ตคนกินเบียร์คราฟต์น่าจะเป็นกลุ่มคนที่ค่อนข้างวัยรุ่น ก็เลยเปลี่ยนฉลากครับ

ตอนที่เราไปคุยกับคนออกแบบ ก็เล่าเรื่องเบียร์ให้เขาฟังว่าเบียร์เราใช้อะไรทำบ้าง มีมอลต์ มีฮอบส์ ใส่ยีสต์ เขาก็ออกแบบเป็นคาแรกเตอร์ขึ้นมาให้ดูน่ารัก แล้วก็จะมีตัวหนังสือ (ตัวเดียวกับในฉลากเดิม) ซึ่งถ้าเป็นภาษาญี่ปุ่น อ่านว่า “สุกิ”  แปลว่า “ชอบ” ครับ แต่ถ้าให้คนจีนอ่าน จะอ่านว่า “ฮ่าว” คือดี เฮงๆ อะไรอย่างงี้ ถือว่าเป็นคำที่ดีมาก

            ผมเคยเป็นช่างไม้ ทำงานไม้ที่บ้านเป็นปีสองปี ผมชอบงานไม้ของญี่ปุ่น ดูมินิมอลดี แล้วผมก็เคยทำร้านอาหารญี่ปุ่น เป็นร้านซูชิ มีข้าวหน้า ทำอยู่ 4-5 ปี พอทำร้านใหม่แล้วคงกลิ่นอายญี่ปุ่นผสมผสานกัน มันก็ดูลงตัวอยู่นะ

แค่ชอบก็พอใจ

คราฟต์เบียร์มีหลายสไตล์ มี Stout มี IPA มี Wheat แต่เรากิน Hazy แล้วรู้สึกถูกใจ เป็นคาแรคเตอร์ที่เราชอบ เราก็เลยเลือกตัวนี้มาทำเป็นชอบเบียร์ตัวแรก ไม่ได้คิดว่าเบียร์จะต้องพิเศษโดดเด่น แค่คนดื่มแล้วชอบก็ดีใจแล้วครับ

สำหรับชอบเบียร์ตัวต่อๆ ไป อาจจะซับซ้อนขึ้น แต่เบียร์ที่ผมทำทุกตัว อยากทำให้ดื่มง่าย ไม่อยากให้กินเข้าไปแล้วติดคอ ไม่อยากดื่มต่อ แต่ยังมีความเมาอยู่นะฮะ

คือเราตั้งใจว่าจะทำให้ครบ 4 คาแรกเตอร์ เพื่อไปลงที่ร้านที่ 2 ชื่อว่า ชอบคราฟต์ เป็นร้านคราฟต์เบียร์ที่มีขายเนื้อครับ ตอนแรกกะจะเป็นร้านเนื้อแล้วมีคราฟต์เบียร์กับไวน์ แต่ลูกค้าดื่มเยอะกว่ากิน (ฮา) เราก็เลยเปลี่ยนคอนเซ็ปต์เป็นร้านคราฟต์เบียร์ที่มีเนื้อให้เลือก ประมาณนั้นครับ

การเมืองกับมาตรฐานเบียร์

ถ้ากฎหมายเปิดมากขึ้น ทุกคนก็ต้องอยากเห็นว่ามันสามารถขออนุญาตหรือทำเบียร์ได้ง่ายขึ้น นั่นคือสิ่งที่อยากเห็นเหมือนกันครับ แต่สิ่งที่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นก็คือ ถ้าทำต้มเองกินเองมันโอเค แต่ว่าถ้าเกิดต้มเองแล้วไปขายได้ง่ายขึ้นเนี่ย ผมว่ามันน่าจะไม่โอเค อาจจะทำให้มันมีหลักสูตร มีมาตรฐานอย่างถูกต้องถึวจะขายได้ อย่างงั้นน่าจะดีกว่า

เมื่อคราฟต์เบียร์ไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่าของที่คุณชอบกิน มันก็สามารถเข้าไปอยู่ได้ทุกที่ ทุกมุมเมือง และแน่นอน ถ้าคุณอยากชิมเบียร์ท้องถิ่นย่านสุทธิสาร ชอบเบียร์ (CHOBBEER) เป็นหนึ่งในตัวเลือกที่คุณควรต้องให้โอกาสค่ะ